Salar de Uyuni – Dag 3

Vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien vanop het terras van het hotel, maar aangezien de Salar zelf iets verder lag dan we dachten, was daar eigenlijk niet veel aan.

Na een typisch ontbijt vertokken met een nieuwe wagen (terug een Toyota Land cruiser, maar deze keer een van slechts 12 jaar) en nieuwe chauffeur (sateku of zoiets). Het verschil met Victor`s kar was ongelooflijk…bulten of oneffenheden leken zo geod als niet te bestaan in deze wagen, geen stof vanbinnen en zelfs muziek! Wat een luxe.

Na ongeveer 10 minuten rijden komen we aan aan de rand van de Salar (de zoutvlakte). De Salar is een spierwitte zoutvlakte van een 12000 km2, als ik met niet vergis dus groter dan 1/3 van belgie. Na een tijdje rijden zie je in elke richting dat je kijkt dus niet anders dan…wit, een immense witte vlakte, met als je heel goed kijkt in de verre verte een paar bergen of vulkanen…en een eiland, dat lijkt te zweven, vlakbij lijkt, maar eigenlijk een 60km verwijderd is.

In het midden van dit niets hield Sateku onze eerste halte. Op de grond zout, in de vorm van een puzzel van zeshoeken van ongeveer 1 meter diameter, die gevormd zouden worden door de verdamping van het water onder het zout (we begrijpen niet echt hoe de verdamping die vorm kan geven maar soit). Ongelooflijk indrukwekkend is dit landschap, het lijkt of er niets anders bestaat dan wit en blauw.

Hier konden de typische foto`s niet ontbreken natuurlijk: Aangezien alle perspectief hier zoek is kan je foto`s trekken alsof je iemand op je hand draagt, een jeep optilt… eigenlijk wel fijn. Natuurlijk een paar groepsfoto`s hier ook, hoe idioter hoe beter.

Terug in de jeep, op weg naar de Isla de Pescado, ´vlakbij´ maar toch nog 40km verder. En dit is echt het toppunt van de Salar zelf. Een eiland vol, maar dan ook vol met cactussen van honderden jaren oud, waarvan sommige in bloei. Het eiland is misschien 500m in doorsnede, omringd dus door een zee van wit en een helderblauwe hemel. Een surrealistisch zicht gewoon, echt te mooi voor woorden.

Nadat we daar wat te lang hadden doorgebracht volgens de chauffeur´s normen, terug vertrokken op weg naar het zouthotel. Dit is eigenlijk gewoon een “attrappe touristes”, al blij dat we beslist hadden de tour te nemen zonder het zout hotel. In dit hotel is namelijk alles gemaakt van zout, tafels, stoelen, bedden…noem maar op. Even leuk, maar toch.

Dan onderweg voor de laatste stop, de zouthopen. Deze worden gemaakt om het zout te kunnen extraheren en vervoeren voor comsumptie. Dit betekent dus dat er in die hitte een paar mannen met een schop mooie zouthoopjes maken. Maar aangezien elke tourist er ook stopt, kruipen alle touristen natuurlijk ook op die hoopjes. Het geeft wel leuke foto´s echter. Heb gelukkig wel de indruk dat ze een deel van de hopen voor touristische gebruik laten staan.

Maar dat besloot dus de derde dag van de Salar de Uyuni excursie, in totaal ongetwijfeld het mooiste en leukste wat ik ooit heb gezien en meegemaakt qua natuur…gewoon verbluffend!

Na de tour afgezet in Uyuni, een doods en lelijk stadje. Bijgevolg hebben we snel de bus ´s avonds naar Potosi geboekt zodat we nog even tijd hadden om samen met Tibault, Steph en David iets te gaan eten en snel de foto´s op DVD te laten zetten, want die wouden we natuurlijk niet kwijt.

Na het afscheid van Steph en David (Tibaut zouden we in Potosi nog zien), de bus op naar Potosi voor een 7-tal uur. Echt de typische lokale deze keer, een comfortabele touristische reed enkel naar La Paz. Maar dat betekende dus stoppen in de kleine dorpjes voor de chauffeur voor pint en pauze, en voor iedereen om wat eten aan te schaffen, hoe vettiger hoe liever. De vrouw naast ons zat bijgevolg met drie zakken voor haar, een hondje op haar schoot, en een soort pitta met friet in haar handen…gelukkig ruiken die dingen niet al te sterk want dat zou in zo´n bus natuurlijk niet fijn zijn. Maar om 00.30 toegekomen in Potosi, na een rit die al bij al eigenlijk wel meeviel. Ik kon zelf de frisse lucht regelen aangezien ik aan het raam zat, dus is het eigenlijk gelukkig gelukt zonder misselijk te worden.

Foto’s drie dagen

http://bussers.be/travel/pebolchi/salar/thumb.html

Gegevens ter herinnering

Zie dag 1.

(1 EUR = 10 Bs (Boliviaanse Pesos)

Bus Uyuni-Potosi 20 Bs pp, maatschappij ??